Wilgotność ściereczki użytej do końcowego polerowania ma ogromny wpływ na efekt końcowy. Jeśli szmatka jest zbyt mokra, na próbce pojawią się wżery; jeśli jest zbyt suchy, spowoduje to polerowanie i/lub rozmazywanie. W celu określenia właściwej wilgotności należy zdjąć próbkę z felgi i sprawdzić czas potrzebny do wyschnięcia warstwy polerskiej (pięć do ośmiu sekund). Cienka, nieprzezroczysta warstwa wskazuje na obecność wystarczającej ilości materiału ściernego. W przypadku prac precyzyjnych do końcowej sekwencji polerowania często stosuje się bardzo drobne diamentowe materiały ścierne.
Polerowanie ręczne
Tlenek jest szczególnie doskonały do końcowego polerowania aluminium oraz innych miękkich metali i stopów. W literaturze wymieniono najlepsze typy i rozmiary ścierniwa dla różnych metali i stopów; w celu uzyskania zalecanych praktyk należy zapoznać się z referencjami. Umiejętność przygotowania okazu jest sztuką, a wymaganą umiejętność nabywa się dopiero po znacznym doświadczeniu praktycznym. Używając zautomatyzowanego sprzętu metalografie pik, niedoświadczonego technika można nauczyć przygotowania dobrze wypolerowanych próbek w ciągu kilku godzin; nie mógł jednak dobrze polerować ręcznie bez dalszego szkolenia i doświadczenia.
Akwaforta
Badanie mikroskopowe prawidłowo wypolerowanej, nietrawionej próbki ujawni tylko kilka cech strukturalnych, takich jak wtrącenia i pęknięcia lub inne niedoskonałości fizyczne. Wytrawianie służy do podkreślenia, a czasem identyfikacji obecnych cech mikrostrukturalnych lub faz. Nawet w starannie przygotowanej próbce zawsze występuje warstwa powierzchniowa naruszonego metalu, powstałego w wyniku końcowego etapu polerowania, i należy ją usunąć. Środki trawiące to zazwyczaj rozcieńczony kwas lub rozcieńczony roztwór zasady w wodzie, alkoholu lub innym rozpuszczalniku. Wytrawianie występuje, gdy kwas lub zasada jest umieszczana na powierzchni próbki z powodu różnicy w szybkości ataku różnych obecnych faz i ich orientacji. Proces wytrawiania jest zwykle realizowany przez nałożenie odpowiedniego roztworu na powierzchnię próbki na kilka sekund do kilku minut.
Nital, mieszanina kwasu azotowego i alkoholu, jest środkiem trawiącym powszechnie stosowanym w przypadku zwykłego żelaza i stali. Nital jest kapany na próbkę za pomocą zakraplacza do oczu lub wacika. Dziesięć sekund do jednej minuty zwykle wystarcza do prawidłowego wytrawienia w zależności od próbki i stężenia nitalu. Próbkę natychmiast myje się pod bieżącą wodą, płucze alkoholem i suszy w strumieniu powietrza.
